Çarşamba günü sabahın 6'sında başlayan maceram dün öğleden sonra 4 gibi sona erdi. Yolculuklarda herşey çok yolunda gitti bu sefer. İnanılmazdı. Uçaklar zamanında kalktı, zamanında indi. Giderken uçak bomboştu. 3lü koltukta uyuyarak gittim. Yerel saat ile 3:30'du New York'a indiğimizde. Büyükcene bir Amerikan arabası itina ile kiralandı ve ilk hedefiniz Aberdeen'der ileri nidaları ile yola koyunuldu. Toplantılarımız dünyanın topçuluk merkezi olarak tanımlanabilecek Aberdeen Proving Ground'da. Aberdeen, New York JFK hava alanından 3.5 saat kadar çekiyor. Arabada 2 şöför olması, trafik sıkışıklığı hemen hemen hiç yaşamamız falan derken inanılmaz bir şekilde saat 8'de otelde check-in yaptırmış, eşyaları odalar bırakmış en yakın barda biralarımızı yudumluyorduk.
Hafta içleri bol toplantılı geçti. Akşamları İtalyan restoranı senin, Steak House benim gezildi. Yendi, içildi. Alışverişin dibine vuruldu.
Hafta sonu için müthiş planlar yapıldı. Cumartesi, güneye inilecek. Önce Baltimore sonra Washington DC gezilecek. Pazar ise NJ'ye NBA maçına gidilecek. Sabah önce Waffle House'a ugrandı. Ekip olarak Amerikan kahvaltısının en abartılı örnekleri seçilerek sağlam bir kahvaltı yapıldı. Sonra ver elini outlet centerlar diye başladık geziye.
Hafta içi akşamları ile alışverişe doymayan bünyelerimizi alışverişe doyurduk. Ezgi'ye saat, Emrah'a saat, kendime, Utku'ya ve Turgay'a tişört sadece Nike Outlet'den yaptığım alışverişler. Bunlar toplamın onda biri desem belki aklınızda işlem hacmi hakkında bir fikir oluşur.
Alışveriş yaparken acıkan bedenleri Baltimore'a attık. Hooters (bilmeyenler için bkz.
www.hooters.com ). Gizlilik ve güvenlik nedeni ile yayınlanamayan fotograflar ile Türk ekibinin Baltimore Hooters yemeği de kayda geçirildi.
Dışarı çıktığımızda ise kar çoktan başlamıştır. Ne güzel yağıyor. Birkaç fotograf çekilsek derken olayın ciddiyetinin farkına vardık. Bu karın arkası kötü derken netekim de öyle oldu.
Washington DC'yi pazara, NBA maçını ise bir başka bahara bırakmayı kararlaştırarak otele döndük. Ne olur ne olmaz diye ertesi gün restoranların açık olmama ihtimaline karşı biraz erzak alarak odalarımıza çekildik. Sabah 7 sularında uyandığımda bizi çok eğlenceli bir günü beklediğini anlamam zor olmadı. Televizyonlar bundan önce en çok bu kadar karın 2003 Şubat'ta yağdığından bahsediyorlardı. Evet ben o zaman da ordaydım. Niye ben sorularının bir anlamı yoktu. Arabayı temizlemeye koyulduk.
Daha doğrusu Haluk koyuldu. Ben sadece fotograflarını çektim.
Öğleye doğru arabaları çıkarabildik oldukları yerlerden. Yakınlardaki sahil kasabasına gidip karda ufak bir yürüyüş yaptık. Ve hafta sonu böylece tamamlandı.
Yeni hafta başladığında ise gene ardı sıra süren toplantılar sırasında hava onar derece onar derece ısındı. Perşembe günü dönerken bir kazakla gezebiliyorduk dışarıda.
Şans işte.
Gene rahat bir uçak yolculuğu sonunda dün saat 4 civarı evimdeydim.
Evim evim güzel evim. Kendime güzel bir tarhana çorbası yaptım. :)
The man who said 'I'd rather be lucky than good' saw deeply into life. People are afraid to face how great a part of life is dependent on luck. It's scary to think so much is out of one's control. There are moments in a match when the ball hits the top of the net and for a split second it can either go forward or fall back. With a little luck, it goes forward and you win... or maybe it doesn't, and you lose.
