Ege'den tatil notları

Ben bir Ankaralı olarak başkanım sözünü dinleyip tatile annemin yanına gittim. Malum suyumuz yok ya, Ankara'dan başka seçeneği olanlar niçin burada yaşıyor diyen başkan haksız da değil. Cuma gecesi yola çıktığımdan beri düşünüp duruyorum, hakikaten Ankara seçeneği olmayanların kenti haline mi geliyor. Anadoluda devrimin ve çağdaşlanmanın başkenti Ankara, cumhuriyetin devrimleri ve çağdaşlama gibi solup gitmekte. Önü alınamaz çirkinleşme ve her yönden başkenti saran yoksulluk hepimizi üzmüyor mu?
İki gün annemin yanında Dikili'de denize ve ilgiye doyup Utku ile yola koyulduk. Ver elini Alaçatı. Büke Pansiyona yerleştik. Ernur'da bize eklenince üç kişilik bir ekip halinde rüzgar sörfü kursumuza kayıt olduk. Benim 2. kursumdu ya çok da emin değildim, unutmuş muyum acaba, ne kadar ilerleyebilirim diye. İlk gün sonunda eski performansıma ulaştım :) 88 doğumlu hocamız Sercan "Umut abi yelkeni indir!", "Umut abi adımlara dikkat!" diye bağırırken, kursu sonunda hedeflediğim 180 litrelik board üstünde 4 metrekarelik yelkenle trapez kullanarak seyretmeyi ve yelkeni bir yandan atıp öbür yandan yakalamalı afilli dönüşü başardım.
Ilıca'da Kumrucu Hüseyin sağolsun, kumruya doyduk. Ilıca marinasında, Alaçatı sokaklarında uzun ve keyifli yürüşler yaptık. Aya Yorgi'de bir yandan o güzelim koyu tamamen istila edenlerek parası olmayan bu güzelim denizin yanına yaklaşamaz diyenlere söverken, bir yandan biz de devrana uyup Paparazi Beach Club'a daldık. Pek bir şanslıydık, son gecemizde Babylon Alaçatı'da İlhan Erşahin konseri vardı. Güzel bir caz ziyafeti ile Alaçatı seferimizi tamamladık. Dün Alaçatı'dan Dikili'ye dönerken farkettik ki, güya dönüyorduk ama dönmeye ait bir hüzün ve yorgunluktan eser yoktu bünyede zira tatilden tatile koşuyorduk. Ankaralı olarak ne diyeyim, başkanım sağolsun :) İyi ki akıl verdi de annemin yanına tatile geldim...