Dokunmak

"Aynılaşmak", evet... Kitlesel olan herşey aynılaşmaya başlar.
Bu aynılaşma içinde çok küçük şeyler aynılığı kırar.
"Sessiz Mırıltılar"
Küçük şeyler "sessiz mırıltılar" olarak, köşe başında, bir duvar dibinde, yol üstünde, bazan bir kumsalda, bazen bir merdiven üstünde, çölün boşluğunda, dağların üstünde, kendini hissettirir. Hissedilen, görme değil dokunma isteğidir çıkanların karşısında. Belki de en insani duygu "dokunmak".
Dokunmak... Mesafesiz bir dünya, belki de "ütopya"!
Altmışlı yılların gençliği bu "ütopya"yı inşa etmenin hayalini kurdu. Hayatın her alanında. Belki de büyük hayellerin altında örtük yatan tek birşey vardı, "dokunmak"

Edward RUCH, İz, No:11

Dennis Stock'un fotografları var İz dergisinin bu sayısında (No:11 2007/5). Dokunmak başlığı altında bir yazı ile sanattıçının 60lar ve 70ler Amerikasından seçme fotografları sunulmuş. Yazıda, fotografların, ve aslında fotografta sunulanın, yani 68 gençliğinin ütoyayı inşa etme inancı ile yaşama dokundukları anlatılıyor. Fotograflar, dokunana dokumamızı sağlıyor.