Küçücük esmer bir kadın
Kadife sesiyle
Acıları çiçeğe dönüştürürdü
-Ne çok hüzün bıraktı geriye
Kan ve terle ödenen bir masal
Şarkı söylemedi ki hiç
Sıcak nehirleri döktü üzerimize
-Hediye dağıtır gibi hüzün dağıttı Dünyaya!
Allah ve Tango, Özkan MERT
Cumartesi gecesi Edith Piaf'ın yaşam öyküsünü anlatan Kaldırım Serçesi (La Vie En Rose) filmine gittik. Uçlarda yaşanan hayatı, sıradışılığı, yeteneği hatta inanılmaz olmayı, yaşamayı, parçalanmayı sunmuş film, otuza yakın da şarkı eşliğinde. Karışık bir kugusu olduğu için izleyiciyi sıkmıyor. Kurgu bir yandan sizin Piaf ile özdeşleşmenizi, onu sevmenizi, acımanızı, hayran olmanızı engellerken, bir yandan da merak uyandırmayı ve sürükleyici olmayı başarıyor. Filmi izlerken Özkan MERT'in yukarıdaki Edith Piaf için yazdığı şiiri geldi aklıma. Buyrun.
1 yorum:
Dostum ben hayat hikayesi diye buna derim. Biz de ne ottan moktan şeylere sıkılıyoruz deil mi ama? Bu filmle birlikte boyle bir strateji gelistirdim. "Uzulsem iyi olur" dedirten durumlar yasadigim zaman aklıma Edith Piaf'i, Marcel'i filan getirecegim, "manyak miyim len ben" diye cumleme devam edecegim, ettim.
Yorum Gönder