Tatilde gezip görmek gerek. Hazır da Dikili tarflarındayken, hazır Rabia'mın yakın arkadaşı Özlem İzmir'de iken, hazır Tolga baharda evlenmiş, biz gidememişken, Ernur'u geçen seneden beri görmemişken, hazır Çorba Hollanda'dan İzmir'e intikal etmişken, biz de İzmir'e doğru yola koyulduk. Efes, Selçuk Müzesi, Meryem Ana, Artemis Tapınağı, taşların izinde Anadolu diyerek başladık geziye. Ha madem ki müze, ören yeri gezilecek deyip, hemen bir
Müze Kart aldık kendimize. 20 YTL olan Efes giriş ücreti ile aynı fiyata tüm sene boyunca tüm müze ve ören yerlerine ücretsiz girebileceğimiz bir kartımız oldu. Sonra da Demir Ünsal'ın
Efes kitabı kılavuzluğunda gezdik şehri. Gözlerimizi kapatıp, Yunanistan'dan göç edenlerin, Ionların kurdukları, Ionya'nın en güzel şehirlerinden, Şehr-i Ephesus'u hayal ettik. Yamaç evlerden, kütüphaneye gidenleri, aşk evinden çıkıp, hamama gidenleri gördük. Bu arada kitap çok güzel, bir rota boyunca, güzel bir hikaye olarak anlatıyor şehri, gezecek olanlara tavsiye ederim.
İzmir'de olup sörf yapmamak olmaz deyip, en delikanlı rüzgar, pardon esinti sörfçüleri Ernur ve Umut olarak çıktık bordun üstüne. 190'lık board, 3.5 m2'lik yelken ile Ferrarilerin yanında Ford Transit misali bir o yana bir bu yana seyirttik Çark Plajı'nda. Ulusal bir yarış vardı, ama biz bir türlü sökemedik, neresi başlangıç, neresi finiş. Acemiyiz (beginner) ya, yarışı bile anlayamadık (Sonradan hırs yapıp Yunan televizyonundan olimpiyatlardaki rüzgar sörfü yarışmalarını seyrettim, onları anladım.) Seneye kesin yine gelmek üzere ayrıldık Alaçatı'dan.
Ne zamandır göremediklerimize zaman ayırdık. Pek özlemişiz birbirimizi. Doyamadık desem yalan olmaz. Uzun uzun yemekler yedik. Liseden, üniversiteden, uzaktakilerden, yakındakilerden, yeni doğan bebeklerden, politikadan, türküden şarkıdan dem vurduk. Tolga Küba anılarını, Ernur Meksika anılarını anlattı. Bana asker anılarımı anlatmak kaldı :) Psikolog, psikiyatrist kaynaşmaları yaşadık. Çorba ile görüşmeyeli iki seneyi aşmıştı. Hollanda, Türkiye, Yunanistan, Ankara, Eskişehir, Denizli herkesin kulaklarını çınlattık. İzmir'e taşınmak bu yaştan sonra artık çok zor ya, Rabia ile her sene tatilimizin bir yerine İzmir'i sıkıştırmak konusunda anlaştık.
Tatilde gezip görmek gerek. Hazır da Dikili tarflarındayken, hazır Rabia'mın yakın arkadaşı Özlem İzmir'de iken, hazır Tolga baharda evlenmiş, biz gidememişken, Ernur'u geçen seneden beri görmemişken, hazır Çorba Hollanda'dan İzmir'e intikal etmişken, biz de İzmir'e doğru yola koyulduk. Efes, Selçuk Müzesi, Meryem Ana, Artemis Tapınağı, taşların izinde Anadolu diyerek başladık geziye. Ha madem ki müze, ören yeri gezilecek deyip, hemen bir Müze Kart aldık kendimize. 20 YTL olan Efes giriş ücreti ile aynı fiyata tüm sene boyunca tüm müze ve ören yerlerine ücretsiz girebileceğimiz bir kartımız oldu. Sonra da Demir Ünsal'ın Efes kitabı kılavuzluğunda gezdik şehri. Gözlerimizi kapatıp, Yunanistan'dan göç edenlerin, Ionların kurdukları, Ionya'nın en güzel şehirlerinden, Şehr-i Ephesus'u hayal ettik. Yamaç evlerden, kütüphaneye gidenleri, aşk evinden çıkıp, hamama gidenleri gördük. Bu arada kitap çok güzel, bir rota boyunca, güzel bir hikaye olarak anlatıyor şehri, gezecek olanlara tavsiye ederim.
İzmir'de olup sörf yapmamak olmaz deyip, en delikanlı rüzgar, pardon esinti sörfçüleri Ernur ve Umut olarak çıktık bordun üstüne. 190'lık board, 3.5 m2'lik yelken ile Ferrarilerin yanında Ford Transit misali bir o yana bir bu yana seyirttik Çark Plajı'nda. Ulusal bir yarış vardı, ama biz bir türlü sökemedik, neresi başlangıç, neresi finiş. Acemiyiz (beginner) ya, yarışı bile anlayamadık (Sonradan hırs yapıp Yunan televizyonundan olimpiyatlardaki rüzgar sörfü yarışmalarını seyrettim, onları anladım.) Seneye kesin yine gelmek üzere ayrıldık Alaçatı'dan.
Ne zamandır göremediklerimize zaman ayırdık. Pek özlemişiz birbirimizi. Doyamadık desem yalan olmaz. Uzun uzun yemekler yedik. Liseden, üniversiteden, uzaktakilerden, yakındakilerden, yeni doğan bebeklerden, politikadan, türküden şarkıdan dem vurduk. Tolga Küba anılarını, Ernur Meksika anılarını anlattı. Bana asker anılarımı anlatmak kaldı :) Psikolog, psikiyatrist kaynaşmaları yaşadık. Çorba ile görüşmeyeli iki seneyi aşmıştı. Hollanda, Türkiye, Yunanistan, Ankara, Eskişehir, Denizli herkesin kulaklarını çınlattık. İzmir'e taşınmak bu yaştan sonra artık çok zor ya, Rabia ile her sene tatilimizin bir yerine İzmir'i sıkıştırmak konusunda anlaştık.
1 yorum:
İzmir'e taşınmak niye bu yaştan sonra zor olsun. Daha 2 sene önce biz Ankara'ya taşındık bişey olmadı. Oğlan biraz pabuçlansın, proje bitsin, hanım doktor olsun, bulacam bi iş taşınacam Symirna'ya... İnşallah
Yorum Gönder